Драга жено, немој да прифатиш љубов што доаѓа од половина срце

Немој да прифатиш да живееш со маж поради кој се чувствуваш празно одвнатре бидејќи секогаш се трудиш да ги пополниш неговите празнини давајќи дел од себе.

Не прифаќај да живееш живот во кој љубовта што ја добиваш носи повеќе солзи отколку насмевки, со љубов која не те исполнува, ниту твоите желби, ниту твоите очекувања, ниту твојата страст. Тоа не е љубов, тоа е основната потреба да држиш баланс помеѓу тоа што го сакаш и тоа што реално го добиваш.

Знам дека го сакаш, затоа и остануваш со него. Остануваш затоа што веруваш дека тој е повеќе од тоа што се прикажува, дека тој може повеќе од тоа што го прави. Сакаш од него да ја извлечеш онаа страна на личноста која ја покажувал пред тебе кога си го запознала. Додека живееш во чудење зошто тој ги кренал тие ѕидови пред него, се обидуваш да ги срушиш бидејќи сакаш пак да бидеш внатре, во неговото срце, во неговиот свет. Не се откажуваш.

Можеби понекогаш, кога ќе те напушти силата си велиш дека можеби тој го дава максимумот, тој дава најмногу што може. Но, не се залажувај, половина од неговото срце никако не може да биде доволно за твојата чиста душа.

Не се обвинувај што имаш способност да сакаш силно и длабоко. Тоа не е лоша особина. Тоа едноставно значи дека заслужуваш да бидеш со некој кој може да те сака исто како што умееш да сакаш ти. Треба да бидеш со оној со кој ќе се чувствуваш задоволно во секој поглед бидејќи вашите срца, идеи, мисли и личности се компактибилни на сите начини.

Жено, мислам дека и самата знаеш дека љубовта е повеќе од тоа што можеби го добиваш. Паметна си. Не прифаќај да бидеш со некого кој те сака со половина срце само поради страв да не останеш сама. Но запомни, пострашно е да останеш во несреќна врска отколку да ја затвориш вратата и да го фрлиш клучот, само поради една причина – тој клуч не ја отвора новата врата која се појави пред тебе.